นายศุภชัย หล่อโลหการ ผู้อำนวยการสำนักงานนวัตกรรมแห่งชาติ (สนช.)
สรุปผลการสอบสวนข้อเท็จจริงจากรายงานการสอบสวนหาข้อเท็จจริง ตามคำสั่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ลับ ที่ 2422/2552 ลงวันที่ 3 กรกฎาคมคม 2552
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ได้รับเรื่องร้องเรียนจาก Mr.William Wyn Ellis ว่า นายศุภชัย หล่อโลหการ อดีตนิสิตระดับปริญญาดุษฎีบัณฑิต หลักสูตรวิทยาศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีการเกษตร คณะวิทยาศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย สำเร็จการศึกษาเมื่อปีการศึกษา 2550 ได้ลอกเลียนผลงานทางวิชาการของผู้ร้องเรียนเพื่อนำไปเป็นส่วนหนึ่งของวิทยานิพนธ์ของตนโดยไม่มีการอ้างอิงแหล่งที่มา ทำให้ผู้ร้องเรียนได้รับความเสียหาย ซึ่งมหาวิทยาลัยได้มอบหมายให้คณะวิทยาศาสตร์และบัณฑิตวิทยาลัยร่วมกันพิจารณาข้อเท็จจริงกรณีนี้ไปส่วนหนึ่งแล้ว ต่อมาผู้ร้องเรียนได้มีหนังสือร้องเรียนเพิ่มเติมไปที่กระทรวงศึกษาธิการเพื่อขอให้มหาวิทยาลัยเพิกถอนการอนุมัติปริญญาดุษฎีบัณฑิตของนายศุภชัย หล่อโลหการ โดยอ้างว่าคณะกรรมการสอบวิทยานิพนธ์ รวมทั้งมหาวิทยาลัยได้ดำเนินการเพื่ออนุมัติปริญญาดุษฎีบัณฑิตให้กับนายศุภชัย หล่อโลหการ ทั้งที่ผู้ร้องเรียนได้มีหนังสือถึงมหาวิทยาลัยเพื่อโต้แย้งสิทธิ์ในผลงานทางวิชาการไว้ก่อนแล้ว และเรื่องอยู่ระหว่างการสอบสวนหาข้อเท็จจริง ดังนั้นเพื่อให้การดำเนินการหาข้อเท็จจริงเป็นไปด้วยความเรียบร้อยและชัดเจน มหาวิทยาลัยจึงได้มีคำสั่ง ลับ ที่ 2422/2552 ลงวันที่ 3 กรกฎาคม 2552 แต่งตั้งคณะกรรมการสอบสวนหาข้อเท็จจริงในกรณีนี้ ประกอบด้วย ศาสตราจารย์ นายแพทย์ยง ภู่วรวรรณ เป็นประธาน ศาสตราจารย์ ดร.สมศักดิ์ ปัญหา คณบดีบัณฑิตวิทยาลัย คณบดีคณะวิทยาศาสตร์ รศ.ธิติพันธุ์ เชื้อบุญชัย อาจารย์ นายแพทย์กิตติศักดิ์ กุลวิชิต และนางนฤมล กิจไพศาลรัตนา เป็นกรรมการ
ขอบเขตในการสอบสวนหาข้อเท็จจริงของคณะกรรมการฯ คือการรวบรวมข้อเท็จจริงที่มีประเด็นที่ต้องพิจารณา 2 ประเด็น คือ ประเด็นเรื่องการคัดลอกผลงานวิชาการ และประเด็นเรื่องการเพิกถอนปริญญาดุษฎีบัณฑิต ในประเด็นเรื่องการคัดลอกผลงานทางวิชาการ นั้น เป็นการพิสูจน์ผลงานวิชาการของผู้ถูกร้องเรียนว่ามีการคัดลอกผลงานทางวิชาการของบุคคลอื่นหรือไม่ โดยพิจารณาวิทยานิพนธ์ของผู้ถูกร้องเรียนเรื่อง "Establishment of Thailand′s National Organic Agriculture strategies : A Case Study in Organic Asparagus Production" (2007) เปรียบเทียบกับเอกสารวิชาการจำนวน 4 ฉบับ และไม่ครอบคลุมถึงประเด็นความเป็นผู้มีลิขสิทธิ์ในผลงานต่าง ๆ ที่ถูกอ้างว่ามีการลอกเลียน เนื่องจากเป็นประเด็นที่ต้องไปพิสูจน์ในศาลยุติธรรม ส่วนประเด็นเรื่องการเพิกถอนปริญญาดุษฎีบัณฑิตนั้น เป็นอำนาจของสภามหาวิทยาลัยตามพระราชบัณญัติิจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย พ.ศ. 2551 ที่จะพิจารณาตัดสินโดยอาจพิจารณาจากรายงานการสอบข้อเท็จจริงที่คณะกรรมการสอบสวนฯ จะได้ทำขึ้นจากการสอบสวนครั้งนี้
คณะกรรมการสอบสวนฯ ได้รวบรวมพยานเอกสารโดยติดต่อหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับเอกสารที่ถูกอ้างอิงเพื่อรวบรวมเอกสารต้นฉบับมาใช้เป็นหลักฐานในการพิจารณา และสอบสวนพยานบุคคล ได้แก่ ผู้ร้องเรียน ผู้ถูกร้องเรียน คณะกรรมการสอบวิทยานิพนธ์ และพยานที่เกี่ยวข้องจากหน่วยงานภายนอกแล้ว มีความเห็นว่า แม้จะไม่สามารถพิสูจน์ได้อย่างชัดเจนว่าเอกสารวิชาการที่ผู้ร้องเรียนกล่าวอ้างว่าเป็นของตนนั้น เป็นผลงานของผู้ร้องเรียนจริงหรือไม่ หรือเป็นผลงานของผู้ถูกร้องเรียนหรือไม่ก็ตาม แต่วิทยานิพนธ์ของผู้ถูกร้องเรียนได้มีการคัดลอกงานวิชาการจากเอกสารจำนวน 4 ฉบับซึ่งเป็นงานเขียนของกลุ่มบุคคลในปริมาณงานที่มาก ถึงแม้ว่าผู้ถูกร้องเรียนจะได้ทำการอ้างอิงเอกสารบางรายการไว้ในบรรณานุกรมของวิทยานิพนธ์ก็ตาม การกระทำดังกล่าวอาจเข้าข่ายเป็นการลอกเลียนวรรณกรรมโดยมิชอบ (Plagiarism) ไม่ว่าจะเป็นการลอกวรรณกรรมของตนเอง (Self-Plagiarism) หรือเป็นการลอกวรรณกรรมของผู้อื่น (Plagiarism) หรือโดยผู้อื่นเป็นเจ้าของผลงานร่วม อย่างไรก็ตาม เนื่องจากข้อเท็จจริงและความเห็นของคณะกรรมการสอบสวนดังกล่าวข้างต้นนี้ต้องใช้พิจารณาในส่วนของการเพิกถอนปริญญาดุษฎีบัณฑิต ซึ่งเป็นอำนาจของสภามหาวิทยาลัยดังที่กล่าวไว้แล้วข้างต้น และขณะนี้อยู่ระหว่างการพิจารณาของสภามหาวิทยาลัย ซึ่งเป็นกระบวนการที่ยังไม่สิ้นสุด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น