นายตำรวจท่านหนึ่ง ไม่เปิดเผยนาม ได้เขียนจดหมายฉบับหนึ่งถึงความรู้สึกของตำรวจไทย
ในวันที่ถูกเหยียบย่ำศักด์ศรี ด้วยความเจ็บปวดใจที่สุดในชีวิต ทีมงานขอนำข้อเขียนดังกล่าวเผยแพร่ต่อสาธารณชน
ดังมีข้อความต่อไปนี้
เวลา 02:21 นครบาล 8 ในความรู้สึก!
วันนี้เป็นวันที่ผมเหน็ดเหนื่อยจิตใจมากที่สุด
และเป็นวันที่ผมรู้สึกรันทดสลดใจที่สุด แต่ไม่สามารถทำอะไรได้ เมื่อลูกน้องที่ร่วมฝึก
ร่วมทำงาน และร่วมเหน็ดเหนื่อยกันมา ต้องมาจบชีวิตลงจากคมกระสุนของกลุ่มฆาตกร "อนาธิปัตย์" ที่กระหายอำนาจ
ผู้ที่พูดว่าชุมนุมอย่างสงบ สันติ อหิงสา มาด้วยสองมือเปล่า
แต่จากภาพที่เห็นและผลที่เกิดขึ้น กลับกลายเป็นความถ่อยเถื่อนที่สุดในบรรดาอารยะประเทศ
ที่เห็นชีวิตมนุษย์เป็นเพียงผักปลา
และยิ่งเจ็บปวดยิ่งขึ้นเมื่อได้ยินกลุ่มฆาตกรกระหายอำนาจเหล่านี้
ซึ่งนอกจากจะไม่มีแม้คำขอโทษแล้ว ยังพูดจาหน้าระรื่นบิดเบือนและป้ายสีตำรวจเข้าไปอีก
รวมทั้งสมุนผู้สนับสนุนต่างก็ช่วยกันสร้างเรื่องใส่ร้ายไปต่างๆนานา
เอาละ ผมไม่คิดจะเปลี่ยนความคิดใครหรอก
เพียงแต่อยากวิงวอนให้เห็นคุณค่าชีวิตของมนุษย์คนหนึ่งซึ่งเป็นเพื่อนร่วมชาติร่วมแผ่นดินเดียวกัน
เขามาเพราะหน้าที่ เขามีลูกเมีย และรักตัวกลัวตายเหมือนทุกคน วันนี้
เขาสละชีวืตของเขาแล้ว ยังจะมาราวีชีวิต และมาลบหลู่เกีรยติยศของเขาอีกหรือ? ยังไม่สะใจกันอีกหรือ?
ผมแทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่
เมื่อเห็นลูกเมียและญาติพี่น้องของเขากรีดร้องร่ำไห้แทบขาดใจ
พูดจนออกมาไม่เป็นถ้อยเป็นคำ เห็นอารมณ์ที่เดือดดาล เจ็บปวด คั่งแค้น
ซึ่งผมอธิบายไม่ถูกว่าความรู้สึกที่ได้พบเห็นในขณะนั้นมันเป็นอย่างไร
ใครไม่เจอกับตัวเองก็คงไม่รู้
ผมไม่รู้ว่าต่อจากนี้ไปลูกเขา 5 คนที่อยู่ในวัยเรียนจะอยู่กันอย่างไร
โดยเฉพาะคนเล็กที่เพิ่งจะ 5 ขวบที่ยังไร้เดียงสา
และผมก็ไม่รู้ว่าการปฏิบัติภารกิจควบคุมฝูงชนจะเป็นอย่างไรต่อไป
เมื่อเห็นสีหน้าอารมณ์ความรู้สึกของเพื่อนร่วมงานและเพื่อนร่วมอาชีพของเขาเริ่มที่จะหลุดกรอบของคำว่า
"อดทนต่อความเจ็บใจ"
เพราะผมรู้แต่เพียงว่าหัวใจตำรวจก็ทำด้วยเนื้อเหมือนกับคนอื่น
ในยามนี้ ผมคงพูดได้เพียงว่า "หลับให้สบายเถอะนะ ด.ต.ณรงค์
ปีติสิทธิ์ คุณคือวีระบุรุษในใจของเรา...ตลอดไป"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น