ตอนนี้ผมรู้สึกว่าประเทศไทยเราเหมือนบ้านที่ผุพังเต็มทน
คล้าย ๆ คนที่คิดว่าตัวเองคือ "เจ้าของบ้าน" ต้องการให้เป็นอย่างนั้น ให้เป็นอย่างนั้นเพื่อ "คัดเลือก" คนที่เขาจะให้ "อาศัย"
นอกจากคัดเลือกแล้ว เขายังสร้าง "เงื่อนไข"
จะอยู่บ้านหลังนี้ต้องทำอย่างนี้ ต้องเป็นอย่างนี้ ไม่งั้นไม่ผ่านการคัดเลือก ไม่มีสิทธิ์อาศัย
สิ่งที่ผมกังวลก็คือ ผมเองก็ไม่มีทางไป อย่างไรก็ต้องอยู่บ้านหลังนี้ แต่จะให้ผมทำผมเป็นอย่างที่เขาต้องการนั้น คงไม่มีวัน
แล้ว คนที่คิดว่าเขาคือเจ้าของบ้านต้องการให้บ้านพังทำไม เหตุผลก็คือบ้านพังเท่าไร คนที่ไม่ทำไม่เป็นอย่างที่เขาต้องการนั่นแหละคือคนที่ทำให้บ้านพัง
เป็นวิธีการต้อนให้สยบเท่านั้นเอง โดยเอาบ้านเป็นเครื่องต่อรอง
ขี้เกียจ จบประเด็นนี้
ประเด็นต่อมา
ผมเบื่อที่เห็นรัฐแถเหลือทนแล้วครับ
แถเรื่องอื่นพอทนไหว แต่แถด้วยวิธีการ "ฉีดยาชา" นี่รับไม่ได้จริง ๆ
แทน ที่จะทำความจริงให้กระจ่างกลับไม่ทำ กลับใช้วิธี "เยียวยาอย่างมีบุญคุณ" ซึ่งมันก็คือ "ยาชา" หลังจาก "เฉือนเนื้อเถือหนัง" เลือดท่วมไปเรียบร้อย
เห็นได้จากกรณีสองนักโทษแดงที่ได้รับการปล่อยตัว แล้วต้องไปพบนายกฯเพื่อขอบคุณ
เห็นแล้วก็เฮ้อ...
ยาชาน่ะมันแค่ยาชา มันไม่ใช่ยารักษาโรค
ที่มา>>>> คุณตระกองขวัญ pantip.com // rajdumnern
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น